Begrijpend lezen

Dit boek is gebaseerd op de Prueba de Aptitud Verbal, zoals die in 1993 werd afgenomen.

Met lef geschreven, met lef te lezen en in te vullen

Originele literaire stijl

Hoe krijgt een schrijver het voor elkaar om een geheel vernieuwende, originele, misschien zelfs ludieke literaire stijl te creëren? Voor menigeen een prangende vraag, maar met het boek 'Begrijpend lezen' is Alejandro Zambra daar wonderwel bijzonder goed in geslaagd. Dat de schrijver lef heeft is duidelijk.

Roman of toets?

De vorm waarin Zambra dit boek heeft gegoten is bijzonder verrassend. Het zal degene die het oppakt en inkijkt eerst even de wenkbrauwen doen fronsen om vervolgens een glimlach tevoorschijn te toveren. Het boek is opgebouwd uit vijf verschillende soorten opdrachten die samen negentig vragen tellen, die beantwoord moeten worden. De antwoorden staan al onder de vraag. We kunnen dus met zekerheid vaststellen dat het hier gaat om meerkeuzevragen die gebaseerd zijn op een Chileens toelatingsexamen uit 1993.

Toch durf ik stellig te beweren dat het hier tevens een roman betreft. De strekking van de vragen en teksten sluiten op elkaar aan en vormen zodoende, min of meer, een doorlopend geheel. Op grappige, soms confronterende wijze, zijn vragen over verschillende onderwerpen geformuleerd. Sommige vragen lijken in eerste instantie niet gemakkelijk niet beantwoord te kunnen worden, omdat ze dingen aan de orde stellen waar wij, als burger in het vrije Westen, nooit mee te maken hebben en hopelijk ook nooit mee te maken zullen krijgen. Daarbij schuwt de auteur politieke vraagstukken niet. Ook onderwerpen als dromen, vertrouwen, ziekte, haat, angst, onderdrukking, alcoholgebruik, herinneringen, geluk, liefde, familie, jeugd, het geloof en seksualiteit komen aan de orde.

Goed of fout?

Voor de lezer die tijdens het lezen het antwoordformulier achterin het boek heeft ingevuld heb ik een verheugende mededeling........ "Geslaagd"!!! Voor deze toets kán je gewoonweg nooit zakken, alle antwoorden zouden goed kunnen zijn. Over alle antwoorden zal je na moeten denken, korte tijd of lange tijd. Het is natuurlijk ook een vóórrecht om na te mogen denken. In een dictatoriaal regime wordt dat, hoe dan ook, de kop ingedrukt. Een uitspraak van Pinochet:

'Studenten horen naar de universiteit te gaan om te studeren, niet om na te denken. En voor wie daarna nog energie over heeft, is er sport"

Conclusie

Het zal een heel karwei zijn om een boek in deze vorm te vertalen op een manier dat de bedoeling van de auteur niet verloren gaat. Uitgever Luc de Rooy is daar uitzonderlijk goed in geslaagd.
Schaf dit mooi verzorgde boekje gerust aan, maar leg het niet op het nachtkastje, want de vragen en antwoorden stemmen zeer tot nadenken en zouden je alleen maar uit je slaap houden.
Zijn de vragen en/of antwoorden een eye-opener? Dat is aan de volgende lezer om te beoordelen. Mij heeft het in ieder geval stevig aan het denken gezet, ook al kon ook ik soms een glimlach niet onderdrukken.

Auteur

De Chileense schrijver en dichter Alejandro Zambra (1975) werd geboren in de donkerste periode ten tijde van het bewind van Augusto Pinochet, die het land zeventien jaar in de greep hield van een militaire dictatuur. Toen het land in een schijnbare democratie was beland, deed Zambra in 1993 toelatingsexamen voor een universitaire studie aan het 'Instituto Nacional'. De schoolsystemen waren echter nog altijd niet gedemocratiseerd.
De veelgeprezen auteur doceert literatuur aan de Universiteit Diego Portales. Hij heeft meerdere werken op zijn naam staan. Zijn grote doorbraak was in 2006 met het uitbrengen van de roman 'Bonsai' welke in vele talen is vertaald. Andere boeken die in Nederlandse vertaling zijn verschenen zijn:
2010: 'Het verborgen leven van bomen'
2012: 'Manieren om naar huis terug te keren'
2016: 'Mijn documenten'

ontzettend mooi en intrigerend boek, dat eigenlijk een gedicht is.

Een niet conventionele roman. Een spel tussen schrijver en lezer.