Brigitte

Wat is het boek niet? Het is geen pamflet vol vlammende aanklachten tegen starre instanties. Het is geen huilverhaal. Het is ook geen gepolijst verhaal over hoe ouders van een gehandicapt kind kracht en wijsheid putten uit wat hun overkomen is.
De kracht van dit boek is juist het inkijkje in de dagelijkse praktijk van het leven met een zwaar gehandicapt kind, terwijl bovengenoemde aspecten er wel allemaal in zitten!

Zonder opsmuk verteld, niet mooier gemaakt dan het is, maar ook niet erger. Afwisseling van hoogte- en dieptepunten, verdriet, verbijstering over de opstelling van officiële instanties en "gewone mensen", maar daarnaast ook ruimte voor mooie en ontroerende gebeurtenissen. Hierdoor is het een boek geworden dat ook boeiend en leesbaar is voor wie wat verder van deze materie af staat.

Een aanrader voor een ieder die in zijn al dan niet nabije omgeving mensen kent in een vergelijkbare situatie. Een bron van informatie en herkenning voor ouders en familieleden met een gehandicapt kind. Een laagdrempelige kennismaking met een verborgen wereld voor wie onbekend is op dit terrein.

Ik heb het boek in 2 avonden uitgelezen. Een boek over een ontwapenende vrouw Brigitte met 2 liefdevolle ouders die doorzetten en volhouden, waar menig ander mss had opgegeven of afgehaakt. Brigitte is een energiebron, kracht om steeds te blijven kijken naar hoe het voor Brigitte de meest optimale situatie wordt en blijft! Dapper. Het boek is uitermate geschikt voor alle instanties die de regelgeving boven "menselijkheid" verkiezen. Lees en begrijp wat ik bedoel! Respect voor de hele familie.

‘Brigitte heeft er voor gezorgd dat ik ben zoals ik ben en daar ben ik heel blij om.' Guido Bindels doelt natuurlijk op zijn dochter en niet op zijn boek met dezelfde titel. Hij schrijft in 'Brigitte' openhartig over zijn leven en zijn dochter. Die openhartigheid raakt me vooral ook omdat hij daarmee de nuancering in de zorg voor een naaste daarmee goed laat zien. Het is niet allemaal heftig en ellendig, maar zeker ook niet allemaal lief en romantisch. ‘Op enig moment had ik drie banen: mijn werk, de zorg voor onze dochter en de bureaucratie in de zorg’, schrijft hij. In één zin zoveel zeggen, dat kenmerkt Guido in dit boek. Maar het boek is geen aanklacht op de zorg of de regelgeving, het is vooral ook een oproep aan de samenleving om de angst die ons vaak drijft los te laten en meer vanuit vertrouwen met elkaar samen te leven. Prachtig eerlijk is ook de openhartigheid van zijn beide andere kinderen, zeker een aanvulling in dit boek.

Ik heb dit boek in een adem uitgelezen. Vanaf de eerste bladzijde voel je je deel van dit bijzondere gezin waarin Brigitte, geboren met een zware beperking centraal staat. Naast de liefdevolle beschrijving van zijn gezin laat Guido Binders de lezer kennismaken met de gevolgen van de bezuinigingen in de zorg in Nederland; na de laatste bladzijde heb ik zoveel meer begrip gekregen voor bijzondere mensen als Brigitte en de verarming van de zorg. Dit boek verdient alle aandacht

Vanmiddag Brigitte bij de post. Ik heb het boek in 1 ruk uitgelezen. Guido Bindels beschrijft hoe de geboorte van zijn dochter Brigitte zijn leven voor altijd veranderde. Treffend, schokkend, ontroerend, liefdevol... raakt me in m'n hart... zou verplichte stof moeten zijn voor toekomstige artsen, hulpverleners, ambtenaren, beslissers, politici... een gloedvol betoog voor de terugkeer van de menselijke maat in onze maatschappij!

Een echte aanrader zeker voor de beleidsbepalers.
BRIGITTE EN LOTGENOTEN BLIJVEN ZONNEKINDEREN.

Prachtig boek waarin je al lezend de onvoorwaardelijke liefde voelt die de ouders van Brigitte voor haar hebben en andersom. Haar ouders steken al hun energie in de zorg voor haar om haar zo lang mogelijk thuis te kunnen houden. Helaas moet er ook veel energie gestoken worden in het papierwerk en het regelen van ..bij allerlei instanties, soms nodig, maar vaak in herhaling. En dan nog de bezuinigingen in de zorg Het zorgt voor onnodig veel stress en onzekerheid met alle gevolgen. .

Een boek zoals een boek moet zijn : mooi, eerlijk en leesbaar. De schrijver neemt je mee in zijn leven met een ernstig verstandelijk gehandicapte dochter.

Supermooi boek. Ontroerend. Als lezer voel je het verdriet, de boosheid en de onmacht, maar ook de vele geluksmomenten. Een echte aanrader! !

Ik ben eigenlijk niet zo'n lezer, maar dit boek heb ik in één adem uitgelezen, zo greep het me.
Wat me het meeste aangreep was de echtheid en de pijn en de lange weg die je als ouder van zo'n lieve schat aflegt!
Ik kan iedereen die op wat voor manier of helemaal niet met dergelijke intense zorg te maken heeft dit prachtige boek aanbevelen! ECHT een EYEOPENER voor de zorg!