Classics in European Languages - Ο δεκαπενταετής πλοίαρχος (απεικονίζεται) Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Τη 2 Φεβρουαρίου 1878 ο μυοπάρων (γολετόβρικον) «Πίλγριμ»)
ευρίσκετο υπό την 43° 57 νοτίου πλάτους και 165° 19 δυσμικού
μήκους του μεσημβρινού της Γρανβίχης.

Το πλοίον τούτο, χωρητικότητος τετρακοσίων τόννων, εφοπλισθέν
εν Αγίω Φραγκίσκω δια την μεγάλην αλιείαν των νοτίων θαλασσών,
ανήκεν εις τον Ιάκωβον Βέλδων, πλούσιον της Καλιφορνίας
εφοπλιστήν, όστις από πολλών ετών είχεν εμπιστευθή την
διοίκησιν αυτού εις τον πλοίαρχον Χουλ.

Το «Πίλγριμ» ήτο το μικρότερον αλλά και το καλλίτερον πλοίον
του στολίσκου εκείνου τον οποίον ο Ιάκωβος Βέλδων κατά πάσαν
εποχήν απέστελλεν άλλοτε μεν πέραν του Βεριγγίου πορθμού μέχρι
των βορεινών θαλασσών, άλλοτε δε εις τα παράλια της Τασμανίας ή
της άκρας Χορν, μέχρι του ανταρτικού ωκεανού. Έπλεεν εξόχως. Ο
εξοπλισμός αυτού, λίαν ευμεταχείριστος, επέτρεπεν αυτώ να
διακινδυνεύη μετ' ολίγων ανδρών απέναντι των αδιαπεράστων
σύρτεων του νοτίου ημισφαιρίου. Ο πλοίαρχος Χουλ ήξευρε «να
γλυστρά», ως λέγουσιν οι ναύται, εν τω μέσω των πάγων εκείνων
οίτινες κατά το θέρος παρασυρόμενοι φθάνουσι δια της Νέας
Ζηλανδίας ή δια του Ευέλπιδος Ακρωτηρίου εις πλάτος πολύ
κατώτερον εκείνου εις το οποίον φθάνουσιν εν ταις αρκτικαίς
θαλάσσαις της υδρογείου. Το αληθές όμως είναι ότι οι παγοσωροί
εκείνοι των οποίων μέγα μέρος διαλύεται εντός του Ειρηνικού ή
του Ατλαντικού, μικρόν είχον όγκον, σμικρυνθέντες, ήδη υπό των
συγκρούσεων και διαλυθέντες υπό των θερμών υδάτων.

Υπό τας διαταγάς του πλοιάρχου Χουλ καλού ναυτικού, και
ταυτοχρόνως ενός των επιδεξιωτέρων αγκιστρευτών του στολίσκου,
ευρίσκετο πλήρωμα συγκείμενον εκ πέντε ναυτών και ενός δοκίμου.
Τούτο ήτο ολίγον διά την αλιείαν εκείνην της φαλαίνης, ήτις
απαιτεί πολυαριθμότερον προσωπικόν. Απαιτούνται πολλοί άνδρες
διά τον χειρισμόν των εις προσβολήν πεμπομένων λέμβων ως και
διά τον διαμελισμόν των αγρευομένων ζώων. Αλλά, κατά το
παράδειγμα εφοπλιστών τινων, ο Ιάκωβος Βέλδων εθεώρει πολύ
οικονομικώτερον να επιβιβάζη εις Άγιον Φραγκίσκον τον αριθμόν
των ναυτών των αναγκαιούντων μόνον διά την διεύθυνσιν του
πλοίου. Η Νέα Ζηλανδία ουδόλως εστερείτο αγρευτών, ναυτών πάσης
εθνικότητος, λιποτακτών ή άλλων, οίτινες εζήτουν να μισθωθώσι
διά την εποχήν και εξήσκουν επιτηδείως το αλιευτικόν επάγγελμα.
Περαιουμένης άπαξ της χρησίμου περιόδου επληρώνοντο,
απεβιβάζοντο εις την ξηράν και περιέμενον όπως οι φαλαινοθήραι
του επομένου έτους έλθωσι να ζητήσωσι την υπηρεσίαν των. Κατά
την μέθοδον ταύτην και καλλιτέρα χρήσις των διαθεσίμων ναυτών
εγίνετο και μεγαλείτερον όφελος προέκυπτεν εκ της συνεργασίας
των.

Τούτο εγένετο και εις το «Πίλγριμ».

Ο μυοπάρων είχε διέλθει την αλιευτικήν εποχήν επί του ορίου του
πολικού ανταρτικού κύκλου. Αλλά δεν είχε το φορτίον του πλήρες
ελαίου, υπολαιμίων ακατεργάστων και τεμαχίων αυτού. Κατ'
εκείνην ήδη την εποχήν, η αλιεία καθίστατο δύσκολος. Τα κήτη,
μεγάλως καταδιωχθέντα, ήσαν σπάνια. Η γνησία φάλαινα, ήτις
καλείται Nord-caqer εν τω βόρειο Ωκεανώ και Sulpher-boltone εν
ταις νοτίαις θαλάσσαις, ήρχιζε να εκλείπη.

Οι αλιείς έπρεπε να στραφώσι κατά του Φιν-μπακ, γιγαντώδους
μαστοφόρου, ου αι προσβολαι δεν ήσαν άμοιροι κινδύνων.

Τούτο έπραξεν ο πλοίαρχος Χουλ εις την εκδρομήν ταύτην, αλλά
κατά το επόμενον ταξείδιον εσκόπευε να ανοιχθή εις πλάτος
υψηλότερον, και εάν ήτο ανάγκη να προχωρήση μέχρι των γαιών
εκείνων της Κλαρίας και της Αδελίας, των οποίων η ανακάλυψις,
αμφισβητηθείσα υπό του Αμερικανού Βίλκες, ανήκει οριστικώς εις
τον διάσημον πλοίαρχον του Αστρολάβου και της Ζηλείας εις τον
Γάλλον Δουμόνδον Δουρβίλ.

Εν συνόψει η εκδρομή δεν υπήρξεν ευτυχής διά το «Πίλγριμ». Κατά
τας αρχάς του Ιανουαρίου, ήτοι περί τα μέσα του βορείου θέρους,
και μολονότι η προς επάνοδον των φαλαινοθηρών εποχή δεν είχεν
επέλθει έτι, ο πλοίαρχος Χουλ ηναγκάσθη να εγκαταλίπη τα μέρη
της αλιείας. Το επιβοηθητικόν αυτού πλήρωμα, — άθροισμα αχρείων
υποκειμένων, — ήρχησε να απειθή, και εδέησε να σκευθή όπως
αποχωρισθή αυτών.

Το «Πίλγριμ» λοιπόν διηυθύνθη βορειοδυτικώς, προς τας γαίας της
Νέας Ζηλανδίας, την οποίαν είχε επισκεφθή κατά την 15ην
Ιανουαρίου. Έφθασεν εις Βαϊτεμάταν, λιμένα του Ωκλάνδ κειμένου
εις τον μυχόν του κόλπου Χουράκι επί της ανατολικής παραλίας
της βορείας νήσου και απεβίβασε τους αλιείς ους είχε παραλάβει
διά την εκδρομήν.

Το πλήρωμα δεν ήτο ευχαριστημένον. Προς συμπλήρωσιν του φορτίου
του «Πίλγριμ» έλειπον διακόσια τουλάχιστον βαρέλια ελαίου.
Ουδέποτε πτωχοτέρα αλιεία. Ο πλοίαρχος Χουλ επέστρεφε λοιπόν με
την δυσαρέσκειαν δεδοκιμασμένου κυνηγού, όστις διά πρώτην φοράν
άνευ ή σχεδόν άνευ θηράματος επιστρέφει. Η φιλαυτία του είχε
λίαν εξερεθισθή και δεν εσυγχώρει τους αθλίους εκείνους των
οποίων η απείθεια είχε συντελέσει εις την αποτυχίαν της
εκδρομής του.