De Rode Hitlerjongen Mijn jeugd tussen communisme en hakenkruis

Te oppervlakkig, niet realistisch daar de schrijver het ganse verhaal van de jongen vanuit politiek oogpunt schrijft. De jongen kan onmogelijk op de leeftijd tss 6 en 10 de geschreven opvattingen zo beleefd hebben!!! Ook heb ik de indruk dat de schrijver voortdurend de lepel in de mond steekt voor wat betreft zijn keuzes.... en om een excuus te vinden om de toenmalige nazi partij politiek goed te keuren..... ook geen enkele diepgang voor wat betreft de tijd in de ss en gevangenissen.... geen feiten en verhalen.... een gemiste kans!!!

Bij het zien van de cover, heb je gelijk door dat het een verhaal is dat aangrijpend zal zijn, dat het jongetje op de foto niet echt gelukkig is, je ziet de vertwijfeling in zijn blik. De titel wordt later in het verhaal duidelijk, je leest dan wie het steeds zei.
Het boek is vanuit de hoofdpersoon, Günter, geschreven, waardoor je zijn verhaal leest zoals hij het heeft gehoord en heeft meegemaakt. Je krijgt al lezende een blik in de aparte jeugd van Günter. Hoe hij gek was op uniformen en logischerwijs ook erbij wilde horen op school en bij zijn vriendjes, die een mooi uniform droegen. Tegelijkertijd worstelt hij, zo jong als hij is, met wie is er goed en wie is er slecht, wat kan je wel en wat kan je beter niet zeggen. Hoe zullen zijn ouders reageren als hij zo'n uniform aan heeft? Je krijgt een goed beeld van hoe zijn ouders en andere familie waren en hoe ze dachten. Je begrijpt waarom Günter worstelt en na het lezen van het boek, kan je je alleen maar afvragen of er niet meer kinderen zoals Günter waren, die worstelden met wat er allemaal gaande was, misschien alleen maar een uniform wilden dragen om erbij te horen en omdat die zo mooi was zonder te beseffen wat het daadwerkelijk inhield.
Het boek laat zien hoe moeilijk het was voor veel kinderen om voor- en tijdens de oorlog op te groeien, trouw aan- en trots te blijven op je ouders die misschien anders dachten dan 'hoorde' en tegelijkertijd om niet op te vallen dat je er ook bij hoorde. Tegelijkertijd laat het ook zien wat kinderen tijdens de oorlog deden en wat ze verzamelden. Hoe ze al op te jonge leeftijd 'volwassen' moesten zijn omdat ze al jong moesten gaan werken, mee moesten helpen in het huishouden en mee moesten in het leger, maar ook door wat ze allemaal meemaakten, wat een volwassene vaak niet eens begrijpt, dus laat staan dat een kind dat zou begrijpen.
Soms moet je, hoe triest het verhaal ook is, lachen om bepaalde opmerkingen en gebeurtenissen zoals het stukje over een rode dekbedovertrek.
In het laatste hoofdstuk lees je hoe het Günter en zijn familie na de oorlog is vergaan, wat hij de eerste jaren na de oorlog heeft meegemaakt.
De zinnen die in het Duits of in een andere taal zijn geschreven, zijn gelijk achter de zin in het Nederlands vertaald, waardoor het niet storend is dat die in een andere taal zijn geschreven.
Complimenten aan de uitgever dat ze de noten onderaan de bladzijde hebben geplaatst in plaats van achterin. Het scheelt een boel zoekwerk.
De foto's zijn een mooie aanvulling van het boek, je krijgt een beter beeld van de personen om wie het gaat.