De weg naar San Martino

In het mooie Toscane van een niet zo’n mooi periode, 1944, ontvouwt het verhaal zich van de Britse Alice. Alice heeft samen met haar Italiaanse echtgenoot Claudio een landgoed (San Martino). Ondanks de oorlog weten zij een goed bestaan op te bouwen samen met de pachtboeren uit de omgeving. De geboorte van hun zoon Giovanni bekroont hun geluk. Toch ligt de verveling op de loer en Alice begint een relatie en verliest haar gezin meer en meer uit het oog. Als haar zoon na een ziekbed komt te overlijden is zij er niet bij als hij overlijdt; haar echtgenoot was er wel bij en vertelt haar dat hun zoon alsmaar naar haar gevraagd had. Kort daarna blijkt ook dat Claudio spoorloos verdwenen is. Gevoelens van verdriet en verraad maken zich meester van Alice. Door de oorlog zijn er veel weeskinderen en Alice besluit zich over hun te ontfermen. Intussen gaat de hectiek van de oorlog verder en komt het bevrijdingsfront alsmaar dichterbij.
Een paralelverhaal is dat van de IJslandse kunstenares Kirstín. Zij heeft een grote voorliefde voor de oude Italiaanse meesters en zij belandt in Rome om de oude Renaissance meesters te gaan bestuderen. In Rome komt ze Robert tegen, een handelaar in kunst, waar ze de oude Italiaanse meesters voor gaat restaureren. Als ze een relatie aangaat met de getrouwde Robert wordt alles erg complex; zeker als blijkt dat Robert niet van plan is om zijn echtgenoot voor haar te verlaten. Kirstín ontdekt dat een schilderij van een oude meester verstopt is bij een boerderij in Toscane. Te midden van alle oorlogsgeweld gaat ze op weg naar San Martino.
De schrijver Olafsson heeft twee verhalen waarin persoonlijk verliezen een grote rol spelen prachtig verweven tot een roman in een setting van de Tweede Wereldoorlog waarin iedereen met verlies te maken kreeg. Hij weet het schuldgevoel van beide hoofdpersonages erg goed weer te geven waardoor het voor de lezer weinig moeite kost om meegesleept te worden in het verhaal. Daarnaast heeft Olafsson schoonheid de kunst van onder meer Caravaggio als de schoonheid van het mooie Toscane prachtig in het verhaal verweven.

Olaf Olafsson ‘De weg naar San Martino’
De roman speelt in het Italië van de jaren veertig. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van twee vrouwen: Alice en Kristín. Alice is een Engelse uit gegoede kringen die trouwt met Claudio, de zoon van een kleine landeigenaar. Ze kopen een vervallen landgoed in Toscane, San Martino dat een opvangplaats wordt voor veel verschillende mensen ten tijde van de oorlog. Kristín is een jonge vrouw uit IJsland die in Florence gaat werken op het atelier van Robert Marshall, een gerenommeerde kunstkenner en restaurateur die haar de fijne kneepjes van het vak bijbrengt. Beide vrouwen krijgen met verraad in de liefde te maken hoewel op een andere manier en hun wegen komen uiteindelijk samen door een schilderij dat door de leermeester van Kristín is verkocht aan de Duitsers. Tegen de achtergrond van de wreedheden en verliezen van een oorlog spelen de verschillende levens zich scherpgetekend af.
De beschrijvingen van het fraaie landschap zijn een genot om te lezen, alsmede over de gewoonten in die tijd. Het is vlot en boeiend geschreven en meeslepend genoeg om –bijna- in één keer uit te lezen omdat je nieuwsgierig bent hoe het af gaat lopen met de diverse personages. Vooral op het einde worden de emoties sterk voelbaar. Het leven speelt soms wrede spelletjes maar de mensen zelf zeker ook. Liefde, verlies, verraad, wraak in meerdere vormen kleuren de levens van de personages en deze roman. Laat je meevoeren door deze emoties die nergens zoet worden en beleef het Italië van die tijd.

De weg naar San Martino is voor mij het eerste boek dat ik van deze schrijver lees. Olaf Olafsson werd internationaal bekend met zijn roman “Vergiffenis”. Zijn nieuwe boek speelt zich af in de eerste helft van de twintigste eeuw. Alice, een meisje uit een gefortuneerd Brits gezin en woonachtig in Florence, trouwt zeer tegen de zin van haar ouders met Claudio. Samen met deze zoon van een eenvoudige boer verhuist ze naar San Martino. Daar betrekken ze een vervallen villa die ze door hard werken weten om te bouwen tot een paradijs. Ze krijgen samen een zoon en lijken gelukkig. Alice krijgt echter steeds meer heimwee naar het leven zoals ze dat leidde voordat ze trouwde met Claudio. Ze vlucht daarom regelmatig terug naar haar ouders en krijgt in Florence een affaire met een jeugdliefde. Deze vlucht krijgt op een gegeven moment een dramatische consequentie, waarvan ze de rest van haar leven het verdriet zal voelen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zoeken veel mensen en kinderen onderdak bij de villa in San Martino. Een van die mensen is Kristin, die om een heel andere reden de villa bezoekt. Kristin is namelijk op zoek naar een schilderij dat bij Alice verborgen is. De twee vrouwen dragen beiden een verdriet en een geheim met zich mee, dat ze onder ogen moeten zien tijdens een aanval van de Duitsers. Eigenlijk bevat De weg naar San Martino twee verhalen in één, en het boek wisselt regelmatig van vertelperspectief. Beide verhalen komen op een gegeven moment samen en dan blijkt het leven van de vrouwen onverwacht veel overeenkomsten te hebben. Beide vrouwen hebben door in het verleden genomen beslissingen te maken met een schuldgevoel. De weg naar San Martino gaat echter om meer dan alleen verkeerde beslissingen nemen. Dit bijzonder boek vertelt ook het verhaal van de ontstaansgeschiedenis van een schilderij, de wraak van een vrouw en bedrog in de liefde. Een verhaal over schuldgevoel en het niet meer kunnen terugdraaien van de tijd. Een mooi en bijzonder boek

"De weg naar San Martino " , erg mooi boek om te lezen en dit is wat ik er van vond.

De weg naar San Martino neemt ons mee naar het mooie Toscane tijdens de tweede wereldoorlog en de tijd er vlak na.
Er zijn twee verhaallijnen, je hebt Alice, een Britse van geboorte die, tegen de wil van haar familie trouwt met Claudio ,een italiaan. En je hebt Kristin,een kunstenares, ze komt uit IJsland en restaureert in opdracht schilderijen.

Na haar huwelijk verhuist Alice naar San Martino in Toscane en ze krijgen een zoon.
Ze hebben een oud huis waar veel aan gedaan moet worden,dat kost de nodige tijd.
In de loop der jaren groeien ze uit elkaar,Alice voelt zich eenzaam en op een gegeven moment gaat ze vreemd met een vriend uit het verleden.
Als dan haar zoon erg ziek wordt en sterft is Alice niet thuis maar bij haar minnaar.
Claudio kan dit niet aan en gaat weg.

De tweede verhaallijn gaat over Kristin, ze wordt verliefd op Robert Marshall, die is echter getrouwd en als ze merkt dat hij nooit voor haar zal kiezen gaat ze weg.
Gewond komt Kristin terecht bij het huis waar Alice woont en gaat daar een groep weeskinderen lesgeven.
Tevens is ze daar ook op zoek naar een waardevol schilderij wat daar door Marshall is verstopt,echter de duitsers zijn er ook naar op zoek.

Het is een boeiend en aangrijpend verhaal waarin de levens van beide vrouwen mooi met elkaar worden verweven.
Olafsson heeft een prettige schrijfstijl en ik heb van dit boek genoten.
Je leest mooie beschrijvingen over Toscane maar ook over IJsland ,het land waar Kristin vandaan komt.

De weg naar San Martino vertelt het levensverhaal van twee bijzondere vrouwen, Alice en Kristín. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en het overlijden van hun zoontje stort Alice zich op de opvang van oorlogsvluchtelingen en weeskinderen. San Martino komt bekend te staan als een veilige haven en zo bewandeld ook Kristín de weg naar San Martino. Olafsson heeft met deze gegevens een fantastisch mooi boek geschreven. Het is een verhaal waarin dé liefde en de liefde voor de Schone Kunsten een hoofdrol spelen, maar gesitueerd in een allesbehalve schone situatie. De Duitse ‘bezetting’, maar ook de ‘bevrijding’ van Toscane door de geallieerden brengen gemengde emoties teweeg bij de personages, goed en fout zijn niet altijd makkelijk te onderscheiden. Deze tegenstelling maakt het boek nog mooier en interessanter om te lezen. Heerlijk!

Het verhaal speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog in Toscane in het jaar 1944.
Alice is getrouwd met Claudio en samen gaan ze in een vervallen villa wonen in San Martino.
Ze knappen de villa helemaal op en ook de huizen van de pachtboeren.
Alice en Claudio krijgen een zoon en geven hem de naam Giovanni en ze zijn dolgelukkig.
Op een gegeven moment komt Alice een jeugdvriend tegen en ze begint een affaire met hem en ze ontmoeten elkaar regelmatig.
Claudio komt achter de affaire van Alice en vertrekt dan ook zonder te zeggen waar hij naar toe zal gaan.
Alice heeft veel verdriet van het verdwijnen van Claudio en ze weet niet waar hij is.
Ze vangt allemaal weeskinderen op in de villa en samen met de bedienden probeert ze alles zo goed als het kan normaal te laten verlopen ondanks de zware tijden.
Dan komt de kunstenares Kristin aan in San Martino, ze is gevlucht uit Rome waar ze werkte voor Robert Marshall, een beroemde kunstkenner.
Alice heeft een waardevol schilderij in haar bezit en dit schilderij zijn verschillende mensen naar op zoek.
Dan komen de Duitsers ook in San Martino en moeten de mensen vluchten en zien de vrouwen de vernietigingen die zijn aangericht.
Ik vind het een zeer fascinerend boek, het verhaal blijft boeiend tot aan het eind en kan het iedereen aanraden.
Het is een aangrijpend verhaal met liefde en verdriet.

In de vierde roman van Olaf Olafsson die in Nederland is uitgebracht, wordt het leven in Toscane van de twee vrouwen Alice en Kristin beschreven. Het is zomer 1944, het jaar waarin Italië geleidelijk werd bevrijd van de Duitse bezetting.’

Op een bijzonder fraaie wijze weet de schrijver de voorgeschiedenis van de twee vrouwen weer te geven. Vanuit hun eigen achtergrond raken ze verzeild in een nieuwe
liefdesrelatie, de situatie waarin een kunsthandelaar met de Duitsers heult en het drama op het landgoed San Martino, waar veel mensen en kinderen heen vluchten voor het oorlogsgeweld.’

Alice, die als Engelse expat in Florence woonde, is getrouwd met de landeigenaar Claudio. Na de geboorte van hun zoon groeien ze uit elkaar en begint Alice, die heimwee krijgt naar het leven dat zij in Florence leefde, een affaire met een jeugdliefde. In die tijd overlijdt haar zoon zonder dat Alice er bij was. Robert, de kunsthandelaar, ontdekt het overspel. Nadat ook haar echtgenoot uit San Martino is weggegaan, komt Alice terug naar San Martino. Daar schiet ze te hulp bij de verzorging van de weeskinderen.

De tweede verhaallijn betreft Kristin, een IJslandse kunstenares, die een grote voorliefde heeft voor de oude Italiaanse meesters. In Rome ontmoet zij Robert en gaat ze voor hem op kundige wijze oude Italiaanse meesterwerken restaureren. Hoewel er een relatie tussen de twee ontstaat, is Robert niet bereid om van zijn echtgenote te scheiden.
Wanneer Kristin ontdekt dat een schilderij van een oude meester verstopt is op een van de boerderijen op het landgoed San Martino, vertrekt zij naar dit landgoed.

Olaf Olafsson geeft gedetailleerd de overeenkomsten tussen Alice en Kristin weer. In zijn roman past hij verschillende flashbacks toe. Door de twee verhalenlijnen vond ik het soms lastig om over te schakelen.

Samenvattend kan ik stellen dat het boek een goed beschreven periode van het leven van twee vrouwen in Toscane, tijdens de Tweede Wereldoorlog weergeeft.