Een blik jodenkoeken

Magistraal is wat het eerste in me opkwam na het in een keer uitlezen van dit meeslepende boek. Heel erg moedig om jezelf zo bloot te geven en jezelf niet te sparen.
Het boek spitst zich vrijwel geheel toe op haar boulimia probleem en wat daar de oorzaken en gevolgen van waren. Ik denk dat het veel mensen die haar kennen zal verrassen dat er onder zo'n levendig meisje zoveel tragiek schuil ging want ze hield veel geheim, maar was wel erg succesvol in studie en beschrijft ook dingen waar ze van genoot.
Het boek eindigt in 2010 op haar 25e, voordat haar studie was afgerond en voordat ze haar Joodse man op een Joods feest ontmoette. Dat soort dingen is beperkt te vinden in de vele artikelen en radio en TV interviews op haar website. Ze heeft dus geluk gehad erg goed uit een dal te zijn gekomen.
Het boek maakte me pijnlijk duidelijk aan wat voor verslavingen (o.a. ook eten) ik vast zit.
Heel interessant is het 60 pagina's lange verhaal van een 6 maanden backpack reis in Thailand en omgeving na haar middelbare school. Op 15 Euro per dag leven zou ik niet kunnen.
Het mooie taalgebruik laat zien dat ze niet voor niets Nederlands deed en voor schrijfster in de wieg is gelegd. Een boek om vaak te lezen (voor mij tenminste) en het doet erg uitkijken naar haar eerste roman.
NRC had vorige week een reactie van Connie Palmen op dit boek. Het zou niet schitteren door zelf-reflectie. Als er iets is wat het WEL doet is het dat wel.

Op 27 april maakte ik voor het eerst kennis met Jessica Meijer. In PS, het magazine van Het Parool, stond een interview over haar en haar autobiografisch debuut. Aangetrokken door de foto's van deze dame, was ik benieuwd wie ze was en wat ze te vertellen had.
Al snel kwam ik er achter dat ze de dochter is van de overleden Ischa Meijer. Het interview maakte mij zo nieuwsgierig naar haar boek.

Onlangs kocht ik 'Een blik Jodenkoeken' wat ik na 3 dagen uit had. Waardoor ik nog meer respect heb gekregen voor deze vrouw! Wat een eerlijk, open, en pure autobiografisch verhaal heeft zij geschreven. Over het verliezen van je eigen maar ook beroemde vader, hoe ze de pijn verdrong en wat voor gevolgen dat met zich mee bracht. Terwijl iedereen wist dat Jessica het moeilijk had. Dachten de mensen dat ze toch redelijk sterk in haar schoenen stond. Maar niemand wist dat ze een groot geheim met zich mee droeg. Jessica ontwikkelde een eetstoornis, boulimia werd heer en meester in haar leven. Daarnaast leefde ze haar wilde tienerjaren vol experimenten met drank, drugs en jongens.

Zonder een blad voor de mond te nemen verteld ze over haar tienerjaren en hoe moeilijk die waren. Dat zou je niet zeggen als je de foto's ziet van haar. Toen ik haar zag in de PS dacht ik wat is dat voor een inspirerende en knappe vrouw. Nu ik haar verhaal heb gelezen vind ik het zo ongelooflijk tof hoe ze terug gevochten heeft. Ik gun haar alle succes en ik hoop dat ik van haar nog veel mag lezen!

Ik heb het boek in een adem uitgelezen, kon het niet wegleggen. Je wil weten wat er gaat gebeuren. Komt Jessica eruit, overwint ze de ziekte, verandert het beeld van haar vader en hoe ontwikkelt zich de relatie met haar moeder en Connie ? Jessica Meijer heeft een mooi en moedig boek geschreven waarin ze zichzelf niet ontziet. Rauwe omschrijvingen worden afgewisseld met intense emoties en liefdevolle betogen. Ze is vastbesloten om uit het dal te klimmen, alleen duurt het even voordat ze ontdekt hoe dat moet. Eerlijk, beschouwend en reflectief.

De laatste zin is erg mooi!

Ik heb het boek in 1x uitgelezen. Zo mooi, helder en eerlijk geschreven. Heel herkenbaar ook voor iedereen die in de jaren 90 naar de middelbare school ging. Jessica haalt naast haar eigen verhaal ook collectieve herinneringen op, pijnlijk eerlijk en ontwapenend. Je kan tijdens het lezen niet anders dan je adem inhouden en hopen dat het goed komt.
Een echte aanrader dus om zelf te lezen en om cadeau te doen.

Geschreven bij Een blik jodenkoeken

Vooral een interessant boek voor jongeren volgens mij. Ik vond het een vrij slecht geschreven boek (saaie stijl) over een - ondanks haar eetstoornis - teveel 13-in-een-dozijn jongere met veel tenenkrommende cliché's erin (ik at om de leegte in mezelf te vullen) en wel heel erg obsessief met haar overleden vader bezig alsof allerlei karaktertrekken en dingen die misgaan (deels) te herleiden zijn tot een gestorven en beroemde vader. Het boek gaat vooral over haar eetstoornis en relatie tot jongens, een kleiner deel gaat over Ischa Meijer waarover je in dit boek geen extra informatie krijgt.

Ik moest het boek in 1 keer uitlezen, het was onmogelijk om te stoppen.

Indrukwekkend en bijzonder knap beschreven hoe traumatische gebeurtenissen in een jong leven invloed op karakter en daden kunnen hebben.

Wat een mooie manier om dit alles zo op schrift te zetten, heel moedig.
Zeer talentvol, een belofte voor de hedendaagse en toekomstige literatuur.

EEN AANRADER om dit boek te lezen.

Ik sluit mij volledig aan bij alle vorige positieve recensies En ik lees nooit meer iets van Connie Palmen.

Doordat dit boek zo makkelijk leest voelt het simpel, een heftig onderwerp waar je steeds maar meer over wilt lezen. Maar dat betekent niet dat het saai/ makkelijk geschreven is. In tegendeel; ik vond het een traktatie om de kunst in woordkeuze en zinsopbouw tot me te nemen.
De hoofdonderwerpen zijn goed verweven in het verhaal, komen telkens terug en worden afgewisseld door wat lichtere stukken. Als reisliefhebber kan je ook je lol op in veel stukken.

Kortom: doe het cadeau, lees het zelf of doe het allebei!

Bijzonder, emotioneel, dichtbij.
Een schóónheid van een boek.
Absolute aanrader!

Mooi en eerlijk boek die je meeneemt in een persoonlijk verhaal wat je persoonlijk ook zal raken. Het zal je laten nadenken over hoe jezelf met hoge pieken en diepe dalen omgaat. Prachtig!