Hazer Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Hazer

Stijl
Genieten van Thijssens schrijftaal en woordkeus – met name in het formuleren van beschrijvingen en vergelijkingen – is niet voor iedereen weggelegd. Na de eerste pagina’s kan het zoeken naar ‘wat bedoelt hij nu eigenlijk’ omslaan in ergernis over zijn gezwollen taal. Wil Thijssen met deze stijl aansluiten bij de studie Nederlands van hoofdpersonage Rogi, wil hij poëtisch (klankrijm) of beeldend schrijven?
Tégen pleit dat de lezer Rogi nergens ziet smullen van wat hem door zijn studie geboden wordt. Mogelijk is het Thijssens signature stijl:
– tinnen pinakels piekten hoog boven het plaveisel (verwijzing naar Van der Heijdens Onder het plaveisel het moeras?)
– licht vlas wuifde om zijn kin, donkere ogen scholen onder zwarte richels vol donker haar (introductie personage)
– het licht was een glasscherf in zijn hersens
– zijn hoofd stond op springen, als een ballon van beton
– Rogi knipte zijn nachtlampje aan, teveel stenen belaagden zijn bast. Het licht drong de schaduw tot onder de tafel
– de belangstelling van de zaal zakte als modder van de gezichten
– de tekst (…) in oneindig meanderende zinnen, de zemelende stem van de voorganger werkte als een murmelende beek.
Je zou eerder een no-nonsense stijl verwachten die aansluit bij de idem periode waarin Hazer speelt.

Personage
Thijssen strooit weinig scheutig met emotionele inkijkjes in de zieleroerselen van zijn hoofdpersonage Rogi, die je daardoor niet echt leert kennen. Door zijn daden komt deze vaak onsympathiek, want opportunistisch en niet al te consequent (natuurlijk, hij is zoekende naar zijn identiteit) over.
Thijssen lijkt afstand te willen houden of voelen: Rogi lijkt eerder een verslaggever dan een 17 jarige die middenin zijn volwassenwording zit en de lezer deelgenoot maakt van zijn groei.
De ruimte voor de familiegeheimen is relatief klein.

Algemeen
Wie zelf gekraakt heeft – of in de buurt was – en een nieuwe eigentijdse (want lijntje met de actualiteit) invalshoek verwacht, komt van een koude kermis thuis. Jongere lezers zullen moeite moeten doen alle wederwaardigheden en milde ironie te snappen.
De slag om de Blauwbrug (1983) en De advocaat van de hanen (1990) - kraakmeesterwerken van A.F.Th. van der Heijden - blijven de beste keuze als je een boek wilt lezen over deze bijzondere periode.

Geschreven bij Hazer

Dit boek heb ik tot mijn genoegen mogen lezen voor de leesclub van Hebban. Deze roman was voor mij echt een aangename verrassing. Vooraf was ik niet bekend met eerdere boeken van de schrijver Jeroen Thijssen. Wel sprak dit boek mij gelijk aan door de cover en de achterflap tekst. Waarin al duidelijk wordt dat het gaat om een jonge jongen in de tijd van de krakers en roerige maatschappij eind jaren 70 overgaand in de jaren 80. Het is een tijd waar ik zelf vooralsnog niet zo mee bekend was maar wel heel veel over had gehoord.

“Er dreigde een ‘lost generation’ te ontstaan, of een ‘Generation X’, verklaarden geleerden en dat hadden de Sex Pistols langgeleden al gezongen: no future for me.”

Het boek vertelt het verhaal van de 17 jarige Rogi. Zijn ouders vertrekken naar Ierland om daar samen oud te worden en laten Rogi aan zijn lot over. Hij neemt zijn intrek in het krakerspand de Hazer. Langzaamaan volg je zijn avonturen en persoonlijke groei door de jaren heen. De liefde, studeren of werken, het krakerswereldje waarin hij steeds meer verzeilt raakt en de ontdekkingstocht naar familiegeheimen die zwaar leunen op zijn schouders.

“Vergeet het niet’, zei de vrouw. ‘Onze mannen stierven maar wij brachten het offer’.”

De schrijfstijl trof mij door het mooie taalgebruik, de soepelheid waarmee het verhaal vertelt wordt en tegelijkertijd de zware geschiedenis verhaalt waarin ongelooflijk veel gebeurd is. Het verhaal van Rogi en zijn vrienden kabbelt rustig voort tot aan een prachtig einde. De krakers komen door dit boek duidelijker in beeld voor mij, ook zij waren mensen net als ieder ander met hun eigen verhaal en geschiedenis. Het boek heeft voor mij absoluut een realistischer tijdsbeeld gegeven van eind jaren 70 en begin jaren 80.

Ik geef dit boek dan ook 5 sterren.

Geschreven bij Hazer

Een anarchist die door het boek heen mee vecht tegen de gevestigde orde. Zo voelde ik me tijdens het lezen van dit boek. Ik voelde me sterk, een amazone die zich al galopperend een weg doorheen de wildernis kapt, op zoek naar gelijkgestemden die mee ten strijde willen trekken.

In 1978 is de samenleving er slecht aan toe. Bezuinigingen, toenemende jeugdwerkloosheid, meer zwervers op straat,... Het is tijd voor echt verzet. Het voelt aan als een periode van verandering: man en vrouw worden meer en meer als gelijken beschouwd en het gevoel tegenover de overheid wordt grimmiger. Mensen voelen dat ze het heft in eigen handen moeten nemen en er heerst een algemeen gevoel van empowerment, alsof alles mogelijk is. Die sfeer leeft doorheen het boek en werkt opzwepend.

Wat ik soms frustrerend vond, was dat de bewonersters van de Hazer zichzelf vaak tegenspreken. Ze zijn in oorlog met de maatschappij, maar van die oorlog is er geen sprake wanneer ze op het einde van de maand hun uitkering krijgen. Mensen staan in tweestrijd tussen ideologie en realisme.

De eerste helft van het boek had me volop in zijn greep en ik was enorm enthousiast over het verhaal. Spijtig genoeg heeft het tweede deel mijn enthousiasme niet kunnen vasthouden. Het strijdvaardig gevoel van de personages ging voor mij soms iets te ver. De gevoelens die ze ervaren staan zo ver af van mijn persoon dat het moeilijk is om mezelf te blijven inleven in het verhaal. Desalniettemin is het boek op een fenomenale manier geschreven en zeker een aanwinst in mijn boekenkast.

Goed verhaal over de tijd dat het kraken van woonruimte in beeld kwam.

Geschreven bij Hazer

De 18-jarige Rogi besluit in een kraakpand te gaan wonen als zijn ouders naar Ierland verhuizen. Ondanks dat hij af en toe bij zijn oma op bezoek gaat – die tevens van een borrel houdt – staat hij er toch alleen voor. Hij probeert zich op zijn studie Nederlands te richten en begint een verhouding met zijn medebewoonster Tanja, één van de weinige vrouwelijke bewoonsters in Hazer. Langzaamaan ontpopt hij zich van klusjesman tot een gewaardeerd lid van het huiskommittee, voornamelijk omdat hij één van de oudste bewoners is. Hij heeft het prima naar zijn zin tot hij meedoet aan een protest in de Vondelstraat en bij de kroning onder het mom ‘Geen kroning, geen woning!’ Maar Rogi houdt helemaal niet van geweld en trekt zich terug.

Daarnaast probeert hij een geheim te onthutselen die zijn familie voor hem stil houdt. Zijn beide grootvaders hebben een grote rol in de oorlog gespeeld, maar niemand vertelt wat en hoe. Om de paar maanden bezoekt hij zijn ouders in Ierland maar geniet meer van de Ierse omgeving dan het weerzien van Hein en Carla. Hij gaat steeds vaker langs bij zijn oma en als gevolg van het veelvuldig sherry gebruik, komt hij uiteindelijk te weten wat er nou precies gebeurt is in de oorlog.

Hazer vertelt een boeiend verhaal over de krakers opstand en het onderlinge contact tussen de bewoners. Drugsverslaafden, hippies, studenten, je maakt met iedereen kennis. Vooral de struggles van de jong adolescenten waren interessant om te lezen. Waar trek je je grens? Ben ik verliefd of is het lust? Zal ik gaan werken of studeren? Studeren is duur maar zo maak je wel meer kans in deze samenleving. Wat wil ik nou precies in dit leven?

Ook vertelt Jeroen Thijssen de Ierse omgeving fenomenaal beeldend. Ik zag precies voor me hoe Rogi liftend over de Ierse onverharde wegen liep met de heuvels op de achtergrond. De veerpontjes, de pubs, het milde zeeklimaat waar het nooit te koud of te warm is en het heerlijk is om tot rust te komen. Ja, dit boek heeft mij blij verrast en spoort me aan om meer van Thijssen te lezen. Vier sterren voor Hazer!

Geschreven bij Hazer

Net als de vorige historische roman van Jeroen Thijssen, Solitude, is ook Hazer een boek dat zich niet weg laat leggen. Het speelt in de jaren zeventig van de vorige eeuw, in en om een kraakpand dat gevestigd is in het oude politiebureau in Haarlem. Het is ontzettend mooi geschreven, op een beeldende manier waardoor je het gevoel krijgt dat je er zelf bij bent. Ik kijk uit naar het volgende boek van Jeroen Thijssen.

Geschreven bij Hazer

Het boek geeft een heel interessant tijdbeeld van einde jaren 70 begin jaren 80. Maar ik heb zelden een boek afgesloten met meer vragen dan antwoorden dan dit boek. Volgens mij is het verhaal helemaal nog niet af, er zitten te veel open einden in. Maar, misschien klaag ik te vroeg en zit er een vervolg in de planning.