Het Hawthorne-mysterie 2 - De verloren erfgenaam Een familie met geheimen

Oh my goodness. Wat een heerlijk geweldig boek weer!
In de andere recensie over deel 1 lazen jullie al dat ik die echt ab-so-luut geweldig vond, en niks op aan te merken had. Toch vraag ik mij nu dan af hoe deel twee nóg beter in elkaar zit.

In deel 2 gaan we verder waar we in deel 1 gebleven zijn.
Wederom leest het supersnel en gemakkelijk weg, iets waardoor je meteen weer in het verhaal gezogen werd.
Iets waar ik een beetje bang voor was, was of ik mij alle details nog wel zou kunnen herinneren.

Tijdens het lezen kwamen deze steeds weer boven. Het was dus geen enkel probleem dat ik deel 1 meer dan een halfjaar geleden las.

In dit deel wordt Avery als personage wat uitgediept, wat ik als lezer erg fijn vond en kon waarderen.

Verder doen we weer ontdekkingen die ik nooit had durven raden, wow gewoon!

Ook zit Maxine er weer in (yessss, Maxine is geweldig) samen met haar knettergekke en kindvriendelijke scheldwoorden (dubbel yess. En ja echt, kindvriendelijk).
Maar het allerbelangrijkste aan deel 2 waren toch weer de raadsels.

Dit is echt zo'n boek waarbij je denkt dat je weet hoe het in elkaar zit en dan toch moet gaan in zien dat je er compleet naast zit.

En dan dat einde..... Wat de fax?! (Wederom ik die mijn innerlijke Maxine channelt ;)
Ik ben nog steeds overdonderd door het einde. Echt wow gewoon!

Het gehele boek is geweldig en smaakt absoluut naar meer!
En gelukkig komt dat er! Toen ik hoorde kon ik wel in de lucht springen van vreugde...

Ik denk niet dat ik ooit genoeg ga krijgen van deze serie! Absoluut een van mijn nieuwe favorieten! Dit is misschien wel de beste leesontdekking die ik in 2021 heb gedaan... wauw!

Na het zinderende slot van het eerste deel De Erfenis verscheen afgelopen maand eindelijk het vervolg. Nadat Avery de erfenis van miljardair Tobias Hawthorne heeft ontvangen is het nog steeds niet duidelijk waarom zij net de erfenis krijgt. In dit vervolgdeel gaat Avery samen met de broers verder op zoek naar de reden, maar het gevaar schuilt om de hoek. Sommigen zijn haar liever kwijt dan rijk.

Eerder dit jaar maakte ik kennis met de wereld van The Inheritance Games. De Erfenis was dan ook een aangenaam en spannend boek boordevol mysteries. Vooral het einde van het eerste deel snakte er naar om het vervolgdeel te lezen aangezien er nog zoveel vragen onbeantwoord bleven. Vragen waarop wel een antwoord verwacht werd bij dit vervolgdeel.

Net als het vorige deel heeft De verloren erfgenaam ook weer een prachtige cover die je meteen nieuwsgierig maakt naar het boek. Ook in dit deel werden de schutbladen geïllustreerd door illustrator Sophie Pluim. Zowel in de cover als in de schutbladen zitten kleine elementjes van het verhaal verstopt.

Het verhaal begint met een kleine samenvatting van wat er in het eerste deel gebeurde, wat ik wel erg handig vond. Desondanks moest ik wel even terug wennen aan de vele personages die een rol spelen in het verhaal.

Jennifer Lynn Barnes weet ook in dit tweede deel een interessant verhaal neer te zetten. Dit doet ze opnieuw met korte hoofdstukken die erg vlot lezen. Je leert Avery nog iets beter kennen en volgt haar gedurende haar zoektocht naar waarom net zij de erfenis heeft ontvangen. Het verhaal zit ook deze keer weer goed in elkaar: elk klein detail is belangrijk voor het verdere verloop van het verhaal. Daarnaast bevat het boek ook heel wat plot twists, misschien net iets té veel van het goede. De vele plottwists maken het verhaal best ingewikkeld en daardoor voelt het boek soms wat gehaast aan.

Net als in het vorige deel voelde ik echter niet genoeg connectie met de personages. Avery als hoofdpersonage voelt vrij afstandelijk aan en ook de andere personages maken niet al te veel evolutie mee doorheen het verhaal. Verder vond ik het romantische plot niet erg noodzakelijk voor de rest van het verhaal en heeft het weinig toegevoegde waarde.

Jennifer Lynn Barnes heeft met De verloren erfgenaam weer een sterk boek neergezet. Het boek is vlot geschreven en zit boordevol plottwists. Toch was ik niet helemaal overtuigd van dit vervolgdeel. Het boek beantwoordt vele vragen waar je na het eerste deel mee blijft zitten. Daardoor lijkt verhaal enigszins afgesloten, al is het dat wellicht niet. Ik ben dan ook nieuwsgierig naar wat Barnes nog te bieden zal hebben in het slotdeel van de trilogie.

Deze recensie bevat spoilers als je het eerste deel uit de Hawthorne-mysterie serie niet gelezen hebt.

De verloren erfgename is het tweede deel uit de Hawthorne-mysterie serie van Jennifer Lynn Barnes. Een serie waarvan iedereen eerst dacht dat het een duologie zou worden, maar verrassend genoeg zal eindigen met een derde deel.

Net zoals zijn voorganger bevat De verloren erfgename korte hoofdstukken die vaart in het verhaal brengen. Het tweede boek was minder spectaculair dan het eerste deel. Niet omdat er minder gebeurt, maar omdat het nieuwe er wat af is. Het eerste deel was verfrissend, het vervolg ‘meer van hetzelfde’. Desondanks heb ik wel van het verhaal genoten en wil ik ook de ontknoping van het Hawthorne mysterie niet missen.

De zoektocht naar wie Avery is en wat ze in Hawthorne House te zoeken heeft, gaat verder. Hierbij zet ze haar eigen leven op het spel. Geheimen worden verder ontrafeld, sommige met wel zeer onverwachte uitkomsten. Avery’s hilarische vriendin Max en de onweerstaanbare Hawthorne-broers zijn ook van de partij.

De verloren erfgename is een leuke young adult vol mysterie, intriges en plot twists. Maar één van de interessantste raadsels in dit verhaal is de vraag met welke Hawthorne broer zal Avery eindigen ..

Graag wil ik uitgeverij Blossom Books bedanken voor het recensie-exemplaar.

De verloren erfgenaam gaat verder waar De erfenis is geëindigd. Avery en de Hawthorne-broers hebben het mysterie ontrafeld.  Het blijkt geen toeval te zijn dat Avery de erfgenaam is van de miljardenerfenis van Tobias Hawthorne. Maar dit blijkt slechts de start van een nieuw mysterie te zijn. Is Avery wel de rechtmatige erfgenaam? Wat als er nog een andere erfgenaam is? Er wordt in dit deel weer genoeg gepuzzeld en codes gekraakt.

De personages zijn ook superleuk. Vooral de beste vriendin van Avery, de altijd vrolijke Max, zorgt voor voldoende humor in het verhaal om je te laten lachen. Je komt in dit deel ook veel meer te weten over de Hawthorne-broers en de rest van de familie Hawthorne. Ook leer je Avery en haar geschiedenis nog beter kennen. Hierdoor kan je je nog beter inleven en de personages en kan je een band met de personages opbouwen.

De schrijfstijl van Jennifer Lynn Barnes is weer fantastisch. Ze schrijft vlot en door de korte hoofdstukken ga je enorm snel door het boek heen. Ik las dit boek hierdoor in twee dagen uit! Vooral tegen het einde van het verhaal kon ik niet meer stoppen met lezen. Op een gegeven moment kreeg ik helemaal kippenvel toen ik las wat Avery en de Hawthorne-broers hebben ontdekt. Echt een ontzettend gaaf verhaal!

Hoewel Het Hawthorne-mysterie een trilogie is, wordt De verloren erfgenaam heel goed afgerond. Na het lezen heb je dus wel het gevoel dat het verhaal hiermee compleet is. Ik ben daarom best benieuwd waar het laatste deel van deze serie over zal gaan.

Als je nog niet begonnen bent met deze boekenserie, kan ik je zeker aanraden om dat te doen. Geloof me, je krijgt er geen spijt van!

Heel goed vervolg op het eerste deel van de erfgename. Kan niet wachten tot het laatste deel

Ik vind het een heel leuk boek! Las het in één keer uit!

Wauw. De Erfenis, het eerste deel van deze serie, liet me huilend achter met een cliffhanger. Ik moest en zou meer lezen over Avery en de mysterie rondom de Hawthornes. Nu was het eindelijk zover... En het stelde niet teleur!

Hoewel het meeste nog goed in mijn geheugen zat, was het wel heel fijn dat Barnes het verhaal samenvattend begon, zonder dat het infodumping werd of saai. Wat heerlijk om Avery weer 'terug te zien', net zoals Jameson, Grayson, Xander, Nash, Libby en... onze modderfaxing Max die in dit boek in levende lijve is verschenen. Ik hoopte er in deel 1 al op en ik ben blij dat we meer Max-tijd hadden in deel 2.

Ik kan niet anders zeggen dat er ook in dit deel weer heerlijke puzzels en mysterie is verwerkt in allemaal korte hoofdstukjes waardoor je blijft zeggen tegen je zelf: oké, nog eentje dan... De vlotte en humoristische schrijfstijl van Barnes weet je ook telkens weer terug te roepen naar het boek.

[[ Een uitgebreide review is te lezen op mijn blog Bookstagraphics ]]

Zeer goed boek