Onkruid Als je bij het wieden de wortels vergeet...

In Barneveld lopen de gemoederen hoog op wanneer het rechercheduo De Wit en Ligthart zich op een verontrustende zaak storten. Tristan Klaver, een paar jaar eerder veroordeeld voor de gewelddadige verkrachting van zijn dorpsgenootje Nadine, is met de hulp van een bakkersjongen ontsnapt tijdens een survivalkamp voor jonge gedetineerden in Duitsland. Het blijkt een uiterst geraffineerd plan en hij wordt zijn vrijheid ingereden door een in het gezicht getatoeëerde man die zich Michael laat noemen.
Toch voelt Tristan zich unheimlich bij deze hachelijke kwestie en ervaart dan ook niet de euforie die een ontsnapping hem zou moeten geven. Hijzelf zou dit immers nooit gepland hebben en vraagt zich af of zijn vader hier misschien meer van weet. Of luizen ze hem ergens in? Uiteindelijk komt de ontsnapping hem héél duur te staan.

Verbazing alom wanneer de recherche ontdekt dat de ontsnapte het overgrote deel van zijn straf er al op heeft zitten en nog maar een relatief korte tijd in hechtenis voor de boeg heeft.
Willem, de dienstdoende hoofdbegeleider van het kamp, wordt gearresteerd op verdenking van medeplichtigheid aan de ontsnapping. Liesbeth Ligthart is volledig van de kook wanneer ze dit verneemt, want Willem is... háár Willem. Ten einde raad zoekt ze Inge de Wit op - haar partner van de recherche die juist verlof heeft genomen - om hulp.

Samen storten de twee collega's zich op deze casus die een gecompliceerd web blijkt te zijn in een gemeente waar men elkaar de hand boven het hoofd houdt. Niet alleen om elkaar te beschermen, maar ook uit angst voor represailles. Vanuit diverse hoeken komen er echter signalen naar buiten, waardoor deze zaak complexer blijkt te zijn dan aanvankelijk werd gedacht.
De auteur biedt de lezer een aantal buitengewoon ingenieuze plotwendingen, want bij nader politieonderzoek lijkt er iets essentieels niet te kloppen in de verkrachtingszaak.

Ondertussen bereikt het nieuws van de ontsnapping ook de immer angstige Nadine, die opgezocht wordt door het duo van de recherche. Ze is lang geleden verdwenen uit Barneveld en blijkt echter al jaren niet meer te praten, dus communiceren vergt veel tijd, inzet en creativiteit.

Lange tijd blijven vele vragen voor de recherche onbeantwoord. Datzelfde geldt voor de lezer die op zijn qui vive zal moeten blijven.
Waar is de moeder van Nadine? Wat hebben de vader van Tristan en diens vriend Guido Wezel met elkaar gemeen? Hoe kennen Willem en Michael elkaar? Hoe verhoudt een kerkelijke gemeente zich tot porno? Waarom bezoeken Ligthart en De Wit een psychiatrische instelling in Duitsland?

Verschillende verhaallijnen draaien om elkaar heen en worden met elkaar verweven. Wanneer de puzzelstukjes op hun plaats beginnen te vallen en het web zich lijkt te sluiten, worden de verwikkelingen langzamerhand duidelijk en uiteindelijk ontward tot een naadloos sluitend verhaal.

Door de psychologisch goed uitgewerkte personages is dit een verhaal dat heel geloofwaardig is neergezet.
De auteur heeft zich overduidelijk uitvoerig laten informeren over de verschillende onderwerpen die een rol spelen in haar tweede boek. Ze is op alle vlakken heel intensief op onderzoek uitgegaan, om ervoor te zorgen dat de feiten ook daadwerkelijk kloppen. Ik heb haar niet kunnen betrappen op onjuistheden. Na haar eerste boek ´Niemand die me ziet' is Simone Grimberg met 'Onkruid' absoluut nóg sterker uit de verf gekomen.

'Onkruid' is een ingenieus gelaagd verhaal over duistere intriges.
Grimberg duikt diep in de krochten van verontrustende dorpsgeheimen en geeft een stem aan hen die moesten zwijgen. Broeierig, beklemmend, onthutsend!

Dit boek is voor mij een verrassing: zonder de tip van een andere lezer had ik dit boek niet gekend. Op mijn beurt geef ik Onkruid graag door als aanrader!

Een jeugdtbs’er ontsnapt uit een survivalkamp en raakt vermist, terwijl hij zijn straf bijna uitgezeten had. Het rechercheduo Liesbeth Ligthart en Inge de Wit stort zich op de zaak om de jonge zedendeliquent zo snel mogelijk terug te vinden. Dan blijkt Liesbeths man gearresteerd, omdat hij als tbs-begeleider mogelijk met de ontsnapping te maken heeft.

Direct in het begin is duidelijk dat Onkruid geen rechttoe-rechtaan spannend boek is. Grimberg vertelt het verhaal door middel van verschillende personages die in hun gedachten regelmatig teruggaan naar cruciale momenten in het verleden. Zo worden vele lijntjes uitgezet en komen meerdere bepalende zaken als familierelaties in Barneveld, een schimmig psychiatrisch Duits instituut en een nieuwe identiteit naar boven.
Mij beviel het wel, als lezer in een zaak gestort te worden zonder veel uitleg. Je wordt getriggerd verder te lezen en uitgedaagd mee te denken; van de lezer wordt een actieve houding verwacht!

Naast dit denkwerk verwerkte Grimberg ook veel gevoel in het verhaal. Rechercheur Inge heeft namelijk een soort helderziendengevoel, wat haar in een eerder verhaal ook van pas kwam. (Onkruid is het vervolg op Niemand die me ziet, en er wordt soms aan gerefereerd, maar het stoort niet.) Op sommige momenten leek de rationelere Liesbeth wel erg veel beïnvloed door Inge, maar toch ontstaat er een balans tussen de collega’s.

Deze psychologische roman met thrillertrekken zit goed in elkaar, mede door het grondige achtergrondonderzoek dat de auteur geleverd heeft, getuige meerdere juridische details en de lijst namen achterin.
Pas helemaal op het eind wordt het laatste stukje in de gigantische puzzel op zijn plaats gelegd. Wie net als de rechercheurs geduld heeft, wordt beloond.

Vanaf haar puberteit begon Simone Grimberg met het schrijven van korte verhalen en een boek. Na haar studie werkte ze een aantal jaren in het jeugdwelzijnswerk. Nu heeft ze samen met haar man een eigen bedrijf en in haar vrije tijd is ze onder andere aan het schrijven. Onkruid is haar tweede thriller over het recherche-duo Liesbeth en Inge.

Tristan, een jonge zedendelinquent, is op survivalkamp. Hij zit al vijf jaar (onschuldig?) vast. Nu lukt het hem te ontsnappen en het lijkt er sterk op dat zijn begeleider Willem hem geholpen heeft. Rechercheur Liesbeth Ligthart, partner van Willem, kan niet geloven dat Willem betrokken is bij deze ontsnapping. Samen met haar collega Inge de Wit stort ze zich op de zaak. Een zaak die ooit afgesloten leek, maar tijdens hun zoektocht komen er veel geheimen naar boven.

'Zijn zure adem van gegrilde uien ketste tegen mijn gezicht toen hij me vastbond. Ik herkende zijn vingers met afgekloven nagels. O God, laat me mijn bewustzijn verliezen, bad ik , maar Hij besloot anders. Ik moest alles meemaken.'

Onkruid start met een behoorlijk heftige proloog. Daarna is te lezen hoe de ontsnapping van Tristan verloopt waardoor er al een lichte spanning ontstaat. De personages Liesbeth en Inge zijn eerder geïntroduceerd in het debuut van Grimberg, Niemand die me ziet. Dit is al weer even geleden, maar Inge was mij wel bijgebleven. Juist vanwege het bijzondere talent van Inge. Er zijn behoorlijk wat lijntjes in Onkruid en soms valt het niet mee om deze goed te blijven volgen. En ook al heeft Grimberg een fijne schrijfstijl, het is weleens te uitgebreid, soms iets te lange zinnen bijvoorbeeld, om het boek soepel te laten lezen. Er wordt veel informatie gedeeld en deze heeft de neiging te overspoelen. Hierdoor komt de uitwerking en de verdieping van de personages niet altijd goed tot zijn recht, waardoor er moeilijk een (nieuwe) klik te krijgen is. Die klik was in het vorige boek van Grimberg wel aanwezig. Toch weet het verhaal genoeg te boeien en de neiging om langdradig te worden wordt gelukkig wel elke keer doorbroken door spannende passages. Daarnaast geeft de thematiek veel inhoud aan het verhaal en een hoge psychologische lading.

'Dan ontploft haar brein. Woorden die geen zinnen vormen, vallen met een schreeuw op het wegdek. In haar buik woelt het kistje dat ze zo zorgvuldig had gesloten.'

Onkruid is gebaseerd op waargebeurde elementen en Grimberg laat in het boek zien hoe iemand kan ontsporen en daardoor een gevaar voor de maatschappij vormt. En wat zo'n iemand allemaal kan aanrichten. De titel heeft ze ook heel goed uitgekozen, dat zal blijken als de lezer het boek heeft uitgelezen. Doordat Grimberg gedegen research heeft gedaan, slaagt ze er in om een geloofwaardig verhaal neer te zetten. En ondanks dat er een aantal aandachtspunten zijn, is deze thriller zeker de moeite van het lezen waard.