Ordesa Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Ordesa

‘Was er maar een manier om te weten hoeveel we hebben geleden, had verdriet maar materie en maat. Ieder mens wordt op een dag geconfronteerd met de gewichtloosheid van zijn verblijf op aarde. Er zijn mensen die dat verdragen, ik zal het nooit verdragen. Ik heb het nooit verdragen.’
☆
En zo begint het fragmentarisch verhaal in Ordesa, terwijl de verteller meandert door het mistige verleden in een poging zijn ouders weer scherp te stellen.
☆
De naamloze protagonist is een relatief onsuccesvolle schrijver, die een paar jaar geleden zijn baan als leraar heeft neergelegd, om zich te concentreren op zijn schrijfcarrière. Hij is op een punt aangekomen in zijn leven dat hij dingen anders wil. Het is een man in midlifecrisis. Hij woont alleen, is onlangs wees geworden, gescheiden van zijn vrouw en vervreemd van zijn kinderen. Het is geen vrolijk verhaal, maar een sombere inkijk in zijn leven en carrière, zijn drankzucht en zijn mislukte huwelijk.
☆
Hij denkt terug aan Ordesa. De plaats waar zijn vader zoveel van hield. Hij haalt herinneringen op aan zijn jeugd, zijn ouders en andere familieleden en hij voelt tegelijkertijd de angst om dezelfde beslissingen en fouten te maken als zijn ouders. Hij is bang om zijn kinderen te verliezen, omdat ze zoveel voor hem betekenen, maar tegelijkertijd weet hij dat daar ook alle reden toe is. Hij is bang voor de liefde, voor alles, maar vooral om niet goed genoeg te zijn en alleen achter te blijven.
☆
Vanaf het begin gaan de reflecties van de verteller heen en weer in plaats en tijd. Om wat meer duidelijkheid te creëren (voor de lezer, of misschien ook wel voor de auteur) worden er herinneringen opgehaald door woordassociaties en door zwart-wit foto's die met tussenpozen in het boek verschijnen.
☆
Op de automatische piloot zwerft hij door zijn leven. Hij maakt af en toe een reisje naar Madrid, om een tentoonstelling of een boekevenement bij te wonen, maar vaker loopt hij mijmerend door het huis. Al starend naar het stof rond de meubels, laat hij de jeugdherinneringen binnenkomen. Als hij in de spiegel kijkt, beschouwt hij in zijn spiegelbeeld zijn verre, raadselachtige vader.
☆
‘’Hij had het ook, haperende wilskracht. Net als ik. Het is de wil tot doen die uitvalt.’’
☆
Ik vermoed dat je in de juiste stemming moet zijn om dit boek te lezen. Het is somber, de man herhaalt zichzelf (vooral in het begin) en heeft een pijnlijk soort melancholie, toch moest ik ook vaak lachen en het loont zeker de moeite om door te lezen. Als taalliefhebber (en beelddenker) zijn de (soms bijna) poëtische zinnen om te smullen en het decor van een vermolmd Spanje, biedt in deze tijd ook troost. Het kan altijd erger.
☆
Misschien is het zijn naïviteit, of zijn wil om het beter te willen doen, maar als je eenmaal toekomt aan het ware verhaal achter de malaise en de man zich open durft te stellen naar de lezer, dan realiseer je ineens dat je hem ook wel begrijpt. Het laat je achter met een hart vol mijmeringen over het boek, het leven, de dood en alles daartussenin.

Geschreven bij Ordesa

De hoofdpersoon is erg gefixeerd op zijn vader en gaat daar maar over door. Er ontwikkeld zich niet veel in het boek.
Geen aanrader.

Geschreven bij Ordesa

Fantastisch boek, om steeds stukjes uit te lezen, te proeven eigenlijk. Heel mooi taalgebruik. Soms confronterend en soms heel ontroerend.