Pieter-Jan Belder - Dandrieu: Premier Livre De Pièces D'orgue (2 CD)

Dandrieu's Premier Livre de Pièces d'Orgue werd gedrukt een jaar na de dood van de componist in 1738. Het bevat zes suites van stukken in verschillende kerktoonsoorten, elk gevolgd door zes verzen die geschikt zijn voor uitvoering onder de lofzang Magnificat.

Terwijl de coupletten van het Magnificat een logische volgorde hebben, zijn de andere delen in de suites enigszins lukraak gepland. Zelfs als we de Pascal-hymne in de Premier Suite buiten beschouwing laten, hebben de overige stukken geen duidelijke volgorde, wat misschien een weerspiegeling is van de wens om de publicatie zo algemeen mogelijk bruikbaar te maken. De twee fuga's van de eerste suite zijn de enige cantus firmus stukken in de collectie en zijn gebaseerd op de hymne Ave Maris Stella en de Pascal proclamatie Exultet coelum laudibus (CD 1: 3 en 4). Net als de overige fuga's, die op zichzelf staan, is de stijl serieus: elke fuga is voorzien van de aanduiding Majestueusement [sic] en volgt de voorschriften van verschillende voorwoorden van componisten uit de late 17e en vroege 18e eeuw. Hoewel geen enkele fuga uit dit tijdperk zo zorgvuldig is uitgewerkt als die van de Rouennais-organist Jehan Titelouze (Parijs, 1623 en 1626), toont hun plaatsing binnen georganiseerde orgelmissen en hymnen, vaak als tweede couplet van een Kyrie, Gloria of hymne, een onderliggende associatie tussen genre en retoriek. Vergelijkbare associaties zien we bij de openingsdelen van elke Magnificat-set, maar ze werken op twee niveaus. Ze zijn sober en uitsluitend gereserveerd voor een plein jeu combinatie van registers: foundation registers van 16 voet tot beide mengstemmen, maar zonder tongwerken. Volgens André Raison moeten ze plechtig gespeeld worden met absoluut vingerlegato. Een tweede retorische associatie is het verband tussen registratie en tekst. Er is al gezegd dat fuga's vaak werden gebruikt als tweede couplet van hymnen en in misdelen, en een soortgelijke associatie tussen een plein jeu en het eerste Kyrie, Gloria of Sanctus, of het eerste couplet van een psalm of lofzang bestaat tot ver in de 18e eeuw in bijna elke publicatie van een orgelcomponist. Dit is geen toeval, want het associëren van klanken en tekst zou de gemeenteleden - van wie velen noch geletterd waren noch Latijn spraken - door de complexiteit van de ceremonie helpen. Een dergelijke associatie past inderdaad goed binnen de inclusieve filosofie van de ceremonies.

Verschillende commentatoren associëren plein jeu stukken met Titelouze, en terwijl de registratie een link legt met de Noord-Europese school van orgelspel, in het bijzonder van componisten uit Vlaanderen en de Spaanse Nederlanden als Jan Pieterzoon Sweelinck, zijn andere genres onmiskenbaar meer Frans. Zo hebben we bourrées (bijvoorbeeld Duo, Magnificat V; CD2: 15), menuets (bijvoorbeeld Basse de Cromorne, Magnificat III; CD1: 33), gavottes (bijvoorbeeld Trio, Magnificat V; CD2: 16), gigues (Magnificat IV; CD2: 5), Italianate gigas (Duo, Magnificat III; CD1: 26) en, zoals eerder vermeld, rustieke dansen in de gedaante van musettes. Het zijn niet alleen dansvormen die de Franse orgelmuziek doordringen, want we zien ook de invloed van de air de cour in de tedere récits (bijvoorbeeld Magnificat III; CD1: 33), geconcerteerde vioolmuziek in de twee Tierce en Taille stukken (Suites IV en V) en zelfs Lullyaanse ouvertures, die de basis vormen van de offertoires. Deze zijn exclusief gereserveerd voor grands jeux combinaties die concertante en ripieno secties naast elkaar zetten met gebruik van combinaties van tongwerken, cornetten en foundation registers die de grootse orkestschriftuur nabootsen die populair was bij de Parijse apparatsjiks van de opera.

Opgenomen in juni 2019 op het Georges Küttinger-orgel (1779), Église Saint-Côme-et-Saint-Damien, Vézelise, Frankrijk. Boekje in het Engels bevat liner notes van Jon Baxendale, een registerlijst van het orgel en een profiel van de artiest.