Hallo allemaal mijn moeder die is kaal

Het leest inderdaad in een adem uit en is prettig geschreven. Alsof het om een vervelend griepje gaat. Na de laatste bestraling, hup pruikje in de prullebak, de ziekte is bestreden. Misschien is het zo werkelijk bij mw. Stenberg gegaan, het zou best kunnen. Maar ik vind het een verkeerde voorstelling van zaken. Zo lijkt het alsof borstkanker niets voorstelt, terwijl het toch voor veel vrouwen heel ingrijpend is en er ook nog altijd 20% van de patienten aan overlijdt.

Geschreven bij Hallo allemaal, m'n moeder die is kaal

Het enige positieve aan dit boek is dat je nu weet dat je tijdens een chemo-behandeling niet helemaal uitgeschakeld bent.

In Margriet-stijl wordt beschreven hoe Berdien Stenberg haar behandeling tegen kanker doorkomt. Waarschijnlijk omdat dit niet zo heel veel stof is vertelt ze ook nog over haar vriendin die wat jaren geleden wél aan kanker overleden is. Berdien is niet gesteld op alternatieve geneeswijzenen laat dat duidelijk blijken, waarbij ze voor het gemak de traditionele chinese geneeskunde en kleurentherapie op éen hoop gooit.
Ronduit onbeschoft is het hoe Stenberg verteld over Annemarie Jorritsma, die wordt neergezet als een soort labiele roddeltante die "verlekkerd een koekje in haar mond stopt".

Om lekker wild en culinair te lijken, beschrijft Berdien alle wijntjes die ze gedronken heeft en hoe ze even een pesto'tje in elkaar draait.

Wat een flutboek en wat een irritant mens. Hopelijk krijgt ze niet nog een ziekte waar ze absoluut over schrijven moet!

Het gaat met name over het ziektebeeld van haar vriendin.,
Over haar eigen doet ze wat lichtvoetig

Ben erg teleurgesteld in haar kwetsende manier van schrijven mbt Annemarie Jorritsma, ex burgemeester van Almere.
Ken deze vrouw zelf niet van naam,maar vind dat Berdien in haar opmerkingen te ver is gegaan.
Daarnaast voegt het niets toe aan het verhaal.
Vind dit erg teleurstellend... Vandaar ook 1 ster van mij (omdat geen niet mogelijk is)

Het is een aardig boek die in kleine lijnen het verhaal van Berdien vertelt over haar periode dat ze getroffen werd door de vreselijke ziekte. In haar geval borstkanker. Heftig voor een ieder die dat overkomt. Een groot deel van haar boek gaat echter over haar vriendin Elisa die komt te overlijden ook door de gevreesde ziekte. Allemaal heftig om te lezen.

Het boek leest vlot en makkelijk, maar toch vraag je je bepaalde dingen af.. Het persoonlijke verhaal van Berdien en het feit van een BNer zijn… Je bent ziek ok en dat wil je niet met spookverhalen in de bladen hebben…maar waarom dan wel een boek? Dan weet toch ook heel Nederland het? Kijk dat je een boek wil schrijven om te vertellen hoe ellendig die ziekte is prima, maar misschien dan een ode aan je vriendin door alleen over haar te schrijven? Nu vind het persoonlijke verhaal van Berdien dubbelzinning.. persoonlijk mening, een ander kan het natuurlijk anders zien.. Tevens vond ik sommige delen van het boek er niet toe doen.. bv persoonlijke meningen over andere BNers, niet vriendelijk en ongepast. Ja het geeft maar weer eens aan hoe er in de showbizz met elkaar omgegaan wordt…..

Natuurlijk is het geen slecht boek ondanks mijn kritiek, het geeft in het algemeen wel een beeld hoe patienten, gezinsleden, familie , vrienden en mantelzorgers voor hun kiezen krijgen.

Toen ik dit boek zag liggen was ik eerst achterdochtig; weer zo'n bekende nederlander die zo nodig een boek moet schrijven...In dit geval niet terecht! Berdien vertelt op een prettige manier wat haar overkwam en blikt hierbij terug op het ziekteproces van een van haar beste vriendinnen. Ik heb het boek in een adem uitgelezen.

Ik kon het boek niet wegleggen en heb het in korte tijd uitgelezen! Leuk en vlot geschreven, niet klagend of vervelend maar helder en grappig! Erg leuk boek om te lezen.