Is Dit Een Mens

Geschreven bij Is Dit Een Mens

De wijze waarop Levi de "ontmenselijking"van de joden in Auswizch weergeeft geven je een gevoel van hoe is dit mogelijk geweest. De systematische vernederingen waarmee het proces van het onderdrukken van de Joden in het kamp verloopt, zet je goed aan het denken. Vooral de gelatenheid hoe hij zelf alles ondergaat is echt pakkend. Als je dit leest krijg je pas echt een beeld hoe de mensen in het kamp de dit hebben ervaring. Ik kreeg er kippenvel van.

Geschreven bij Is Dit Een Mens

Ik ben vanmorgen begonnen met dit boek dat niet is geschreven om iets aan de al bekende feiten toe te voegen maar “als materiaal kan dienen om enkele eigenschappen van de mens eens rustig te overdenken", en kan het bijna niet wegleggen.
Wat een prachtige manier van schrijven, vaak moet je de zinnen opnieuw lezen omdat ze zo mooi zijn.
Alleen het voorwoord al:

"Veel mensen en volken zijn min of meer bewust de mening toegedaan dat elke vreemdeling een vijand is. Meestal ligt die overtuiging ergens diep weggestopt, als een sluimerend virus; ze komt alleen in losse toevallige reacties tot uiting en leidt niet tot een samenhangend gedachtesysteem. Maar als dat wel gebeurt, als het onuitgesproken dogma het uitgangspunt van een sluitende redenering wordt, dan staat aan het eind van de keten, het Lager. Het Lager is het product van een met uiterste consequentie in praktijk gebrachte levensbeschouwing; zolang die wereldbeschouwing bestaat, dreigen ons de consequenties. De geschiedenis van de vernietigingskampen behoort door ieder mens begrepen te worden als een sinister alarmsignaal".

Indrukwekkend.

Geschreven bij Is Dit Een Mens

Dit boek stond al lang op mijn lijstje om gelezen te worden en het heeft mijn verwachtingen overtroffen. Een indrukwekkend ooggetuigenverslag van een overlevende van de Holocaust. Ik heb zeer veel oogetuigenverslagen van overlevenden gelezen, maar wat dit boek zo speciaal maakt is dat het zeer kort na de bevrijding is geschreven toen alle herinneringen nog vers waren. Veel overlevende schreven pas een boek aan het einde van hun leven. Vanwege de nog verse herinneringen komt het boek veel ruwer, minder gepolijst over. Levi heeft, zonder te letten op chronologische volgorde, alle herinneringen van zich afgeschreven en daarna lijkt er niet veel meer aan geredigeerd te zijn. Ontzettend bijzonder.