Miss Austen Het verhaal van de zus van Jane Austen

De klassieke uitstraling van de cover en de flaptekst zorgde er bij mij voor dat ik graag het boek wilde lezen. Tevens trok de titel ‘Miss Austen’ gelijk mijn aandacht omdat de persoon Jane Austen altijd mijn interesse heeft gehad net als haar verhalen. Nu is dit boek een fictieve kijk op de karige correspondentie nalatenschap van Jane maar daarom niet minder leuk om te lezen lijkt mij.
“Ze had altijd geweten dat de Austens opmerkelijk waren; nu bedacht ze dat ze gewoon uniek waren.”
Ik waan me graag in de oud Engelse contreien rondom 1800 en de verhalen die zich in die tijd afspeelde. Zo dus ook met dit verhaal. De tijd was toen heel anders dan nu. Trager in ieder geval maar ook complex op het gebied van normen en waarden, familie verhoudingen, de liefde en überhaupt de levensstandaard. De vrouw had een, naar mijn idee, moeilijkere positie dan de man. Tegelijkertijd was het ook een intelligente tijd op het gebied van zelfontplooiing. Tenminste wel als je beginpositie van stabiele komaf was. Dit alles komt naar voren in dit boek naast het verhaal van Cassandra (zus was daadwerkelijk een zus van Jane) en haar persoonlijke queeste.
“Ongeacht de grootte van het gezin krijgt slecht één de taak van verzorger-organisator-helpster toebedeeld.”
Ik vind het in zijn geheel bijzonder goed geschreven. Mooie bewoording die past in de tijd waarin alles zich afspeelt, ook passend bij de karakters en vooral bij hoofdpersonage Cassandra. De wisseling in heden en verleden merk je al lezende goed op door de aanpassing van haar naam, verkleinend naar Cassy, maar ook staat aan het begin van elk hoofdstuk aangegeven in welk jaartal we aanbeland zijn. De brieven in het boek zijn ook goed te duiden door de ondertekeningen met naam en dragen bij aan het chronologische beeld van het gehele verhaal.
“Het was een kwestie van snel denken, moed, en soms moest je je zelfs verlagen tot onbehoorlijke foefjes om te overleven.”
Het hoofdpersonage Cassandra is iemand met wie je automatisch mee gaat leven tijdens het lezen. Ik ervaarde haar echt als een oudere dame die enigszins sentimenteel terugkijkt op wat is geweest, wat is geworden en hoe het zal gaan in de tijd die haar nog rest. Ook de erkenning en berusting in wie ze is en zelfs op haar oudere leeftijd nog openstaat voor nieuwe ontdekkingen en het toegeven van niet zo handige aannames is bewonderingswaardig. Het zorgt ervoor dat ik haar graag mag en met plezier het verhaal lees.
“Je boeken opgeven, tja, dat is zoiets als een deel van je ziel opgeven.”
De interessante elementen in het verhaal die mij geboeid laten doorlezen zitten vooral in de persoonsontwikkeling van alle personages in het verhaal. Maar ook in de zoektocht naar de brieven (die af en toe zeker humoristisch verloopt), de familiaire banden en dialogen die tussen de personages plaatsvinden. Tevens zorgt de schrijfster er handig voor om door middel van haar omgevingsbeschrijvingen je gemakkelijk een voorstelling te laten maken van hoe alles er uit gezien zou hebben. Regelmatig kan je niet anders dan met een glimlach verder lezen om later weer te wisselen naar een melancholisch, haast droevig gevoel. Persoonlijk hou ik van verhalen die werken op je emoties, je gewoon laten voelen om zo maar te zeggen.
“Van nu af aan zou ze er alles aan doen – haar ogen openhouden met stokjes – om wakker te blijven tot het einde dat, wist ze, onvermijdelijk was.”
Wellicht is dit niet een verhaal voor iedereen. Het is tenslotte niet een verhaal met enorm veel actie en spectaculaire avonturen maar kabbelt het rustig voort. Toch heb ik er volop van genoten en raadt ik het aan als je al theeleutende wil genieten van een rustig, mooi verhaal wat zich afspeelt in een andere tijd over zussenbanden, vriendschap en menselijke ontwikkeling.

De kaft alleen al wil je hebben.

Een fictief verhaal over Cassandra Austen en haar inzicht in Jane’s leven. Deze historische roman behandelt het leven van ‘Miss Austen’, maar misschien niet degene die u verwacht. Het titelpersonage is Cassandra Austen, de zus van Jane, en beschermster van haar nalatenschap. Het is maart 1840 en de inmiddels bejaarde Cassandra keert terug naar Kintbury, het vorige huis van de man met wie ze ooit verloofd was. Hoewel ze duidelijk niet welkom is, is Cassandra op zoek naar brieven die Jane aan hun gemeenschappelijke vriend Eliza had geschreven. Ze is vastbesloten haar zus en haar imago te beschermen. Natuurlijk worden de brieven gevonden en vertellen de brieven het verhaal van zowel Cassandra als haar beroemde zus.

Het verhaal schakelt tussen het verleden als jonge vrouw en Cassandra’s heden als oudere vrouw. Het verhaal is fictief, maar toch merk je het gedegen onderzoek naar de geschiedenis van Jane Austen en haar familie. Gill Hornby heeft zeer plausibel feit en fictie in dit verhaal met elkaar verweven. Cassandra’s tragische verlies van Tom Fowle, Jane Austen’s acceptatie van Harris Bigg-Wither zijn allemaal bedachtzaam en vakkundig uitgewerkt. De gebeurtenissen die in dit verhaal worden geportretteerd, werpen een nieuw licht en begrip op voor wat Jane Austen in die tijd had kunnen ervaren en voelen.

Samengevat : Een warm, emotioneel verhaal dat een vrouw onder de aandacht brengt die innerlijke kracht had met een groot hart die haar plicht onbaatzuchtig deed, terwijl ze haar leven als vervuld beschouwde. Het boek is zeker een aanrader voor wie van fictieve biografieën houdt en natuurlijk voor de Austen-fans.

Dit verhaal over Miss Cassandra Austen heeft Gill Hornby verzonnen, maar het zou zomaar eens haar ware verhaal kunnen zijn. Ik vond het plot bijzonder mooi, omdat Cassandra haar rouw omtrent Jane’s verscheiden voor háár eigen dood een veilige plek wilde geven aan de overlevering. Je zou maar de langstlevende zijn als ongehuwde vrouw van zo’n talentvolle zus in die tijd! De Regency periode blíjft me boeien. Dankzij dit soort boeken groeit mijn voorliefde voor al die romans die in deze tijd gesitueerd zijn en groeit mijn bewondering voor het werk van Jane Austen zelf. Gill Hornby is zeker geslaagd in het onderscheppen van een idee uit Jane Austen’s ‘Persuasion’ zelf:
“O, ik weet zeker dat de levensgeschiedenissen van mannen voortbestaan: Fulwar natuurlijk. Mijn goede echtgenoot; mijn beste zoon als het zijn beurt is. Maar die van ons? Geen denken aan. Om ons zal nooit iemand zich bekommeren.”