Uit de olie

De auteur van dit boek, Jeremy Leggett, is geoloog en groene ondernemer. Hij heeft het zonnepanelenbedrijf Solarcentury opgericht, omdat hij problemen voorziet met de toekomstige oliebevoorrading. Hij heeft vele contacten in de bedrijfswereld, de oliecratie, de overheid, ngos ... en het boek biedt daarom een uniek inzicht in wat zich achter de schermen afspeelt van het debat over fossiele brandstoffen en energievoorziening. Leggett voorziet dat er 5 systeemcrisissen kunnen optreden in de toekomst:
- piek olie
- een nieuwe financiële crisis
- de klimaatverandering
- de koolstofzeepbel
- de schaliezeepbel
Leggett geeft een chronologisch relaas van de gebeurtenissen, van 2003 tot 2013, waardoor je een heel aantal ontwikkelingen, op het gebied van energievoorziening, politiek en economie in hun verband begint te zien.
Een paar inzichten uit het boek:
- Dat oliebedrijven heel goed beseffen dat ze de planeet om zeep aan het helpen zijn, maar ze schuiven de schuld af op de overheid. Die moet volgens hen maar de juiste maatregelen nemen om de klimaatverandering te stoppen. Ondertussen doen ze al het mogelijke om het aannemen van dergelijke maatregelen te saboteren.
- Dat de oliecratie effectief de uitbouw van groene energie saboteert. Er wordt gelobbied, en er worden stromannen uit de oliecratie in ministeries geplaatst om nieuwe groene energieinstallaties af te remmen, of af te keuren.
- Aardgas wordt na veel gelobby beschouwd als een “groene” energievorm, een die ons zal helpen de klimaatverandering af te remmen. Bij schaliegas echter lekt er zoveel methaan de atmosfeer in dat het schadelijker is dan zelfs steenkool.
- We financieren beide zijden van de oorlog tegen het terrorisme. Wij maken IS indirect groot door de oliedollars, en vervolgens vechten we ertegen...

Heel verhelderend vond ik Leggetts vergelijking tussen de financiële crisis van 2008 en wat er zal gebeuren tijdens peak oil. Hypotheekproducten die altijd als “veilig” beschouwd waren, werden binnen de week na de crash als “rommel” bestempeld. Zo zal het ook zijn met de geruststellende beweringen omtrent olie die nu als absolute waarheid naar voren wordt geschoven: de groottes van de fossiele brandstofreserves die de OPEC landen rapporteren, de ontkenning van peak oil op zich. Eens peak oil een feit is zullen de beweringen in heel korte tijd worden aangepast. Iets dergelijks is trouwens ook gebeurd in Fukushima. De kans op een meltdown werd van tevoren ingeschat op nul komma nul. Achteraf bezien was de meltdown geen uiterst onwaarschijnlijk en ongelukkig toeval, het was een accident waiting to happen. Er tekent zich duidelijk een patroon af, waarbij potentiële problemen krampachtig ontkend worden, tot men op een punt komt dat ontkennen onmogelijk wordt, maar ondertussen is er kostbare tijd verloren gegaan.

Leggett schrijft vanuit de milieuhoek. Vanuit eigen praktijk. Kent zijn mensen, kent de oliewereld volledig. En hij heeft zijn huiswerk op orde. Hij legt uit hoe de oliewereld bestuurd wordt. Het boek is niet meer van hetzelfde, maar een verrassend andere blik. Een boek voor eenieder die een evenwichtige mening wil hebben in een wereld waar de olie op raakt.